Welcome to Website SH බෝඩ් ලෑල්ල

නිරූපා ඇග හෝදනකොට රෑ දොලහත් පහුවෙලා. පිටි ටික තම්බ ගන්න හිතුවටත් වඩා වෙලා ගිය හින්දා ඔකොම වැඩ අවුල් උනා. ඒ මදිවට පොඩි දරුවත් නැගිට්ටනෙ. දරුවා නිදි කරන්නත් සෑහෙන්න වෙලාවක් ගියා. කොහෙද ඉතින් ගෙදර මනුස්සයෙක් හිටියට හදිස්සියට ලමයව වත් නිදි කරන එකක් යෑ. කොච්චර ලෙඩ ගානෙ හිටියත් නැන්දම්මා තමයි පොඩි එකාවවත් බලල දෙන්නෙ. මේ වෙලාවට කීයටවත් ඇග හෝදන්න දෙන්නෙ නෑ ගෙදර හිටියනම්. ඇග හේදුවත් රෑ දොලහට අම්මා හරි තාත්තා හරි එලියෙ ඉදීවි ඉවර වෙනකම්. හීතල වතුරෙන් හෝදන්න ටිකක් අමාරු උනාට ඇග හේදුවාම තෙහෙට්ටුව ඔක්කොම හෝදල ගියා වගේ දැනුනා. කොහොම උනත් රෑට පොඩි දරුවට දාඩිය පිටින් කිරි දෙන්න බැරි නිසා කොච්චර අමරු උනත් ඇග හෝදනවා. නිරූපා කාමරේට යනකොටත් පත්මෙ නිදි නැති බව ඈට දැනුනා. කිසිම කතා බහක් නැතුව ඉක්මනට ඇදට ගොඩ උනේ පාන්දර හතරට නැගිටින එක මතක් කරගෙන. ඉදි ආප්ප පන්සීයක් හදන්න වංගෙඩිය කරකවන කියන එක ලේසි වැඩක් නෙමෙයි. මුලදි මුලදි ඉදිආප්ප හදපු දවසට උරිස් කකියන්න ගත්තා. දැන් නම් ලොකුම ඕඩරයකදි ඇරෙන්න එහෙම්මම අමාරුවක් නෑ. කොහොම හරි කරල මේ ඉන්න නරා වලෙන් ගොඩ එන්නයි නිරූපට ඕන කලේ. ඇදට ගියාට එක පාරට නින්ද නොගියෙ දරුවා ආයිත් නැගිට්ට නිසා. තාම අවුරුද්දයිනෙ. කිරිත් හොයනව රෑටත්. පත්මෙගෙ අතකුත් එක පාරටම ඇගට දාපු නිසා නිරූපා බොරුවට නින්ද ගිය විදියටම හිටියා. උදේ හතරට ඇහැරෙයිද මන්දා ඇගේ හිතේ තිබ්බෙ එච්චරයි. ටික වෙලාවකින් පත්මසිරිගෙ අත අහකට ගන්නවා නිරූපට අඩ නින්දෙන් වගේ මතකයි. නිරූපා පාන්දරම නැගිටල ඉදි ආප්ප තම්බන්න පටන් ගන්නකොට හතර වෙලත් නැද්ද මන්දා . දානෙකට හින්දා උදේම දෙන්නත් එපැයි. කොච්චර පාන්දර උනත් වාහන වල නම් අඩුවක් නෑ පාරෙ. තේ පෙට්ටි ගෙනියන ලොරි, කොටන් ලොරි, කොලඹ බස් උදේ තුනේ ඉදන්ම යනවා. ඉදි ආප්ප ටික කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටිවල අඩුක් කරන්න කියල පෙට්ටිත් දීලයි ගියේ. හත වෙනකොට එනව කිව්වනෙ . නිරූපා පත්මසිරි එක්ක ඇවිල්ලා දැන් අවුරුදු දෙකකට කිට්ටුයි. ඒත් තාම එතනමයි. තාත්තා ඉන්න කාලෙ හදන්න ගත්ත ගෙයි බාගෙට නග්ගපු බිත්තියකට තව එකම එක ගඩොලක්වත් වැඩිපුර තියන්න පත්මසිරිට බැරි උනා. නිවාඩු දවසටත් කිසිම වැඩක් නොකර ඔහේ ඉන්න තමයි හිත. නිරූපලගෙ ගෙදරින් නිතර විස්සෝප උනා ඈ ගෙවන මේ ජිවිතේ ගැන. " මක් කරන්නද දරුවො. උඹට මේකම ඕන කිව්ව මිසක් අපි නම් හිතකින් උඹව දුන්නෙ නෑ මෙතනට. " පහුගිය දවසක තාත්තා ඇවිල්ලා යනකොට නිරූපා වැන්ද වෙලාවෙ කිව්වා. අම්මා නම් කියන්නෙම ගෙදර ඇවිල්ල ඉන්න කියල ජෝඩුව එක්ක. ඒ මිනිස්සු දෙන්න හම්බකරන එක කතෑකිද රෙද්දක් ඇදගෙන. ආව දවසෙ ඉදන්ම මේ පිලිවලක් නැති ජීවිතේ ඈට තිත්ත වෙලයි තිබ්බෙ. කොටින්ම කිව්වොත් ලැට් එකට දොර හයි කරෙත් මම ආවමනෙ කියල නිරූපා හිතුවා. ඒක හයි කරන්න ආවමත් බාසුන්නැහේ කිව්වා උලුවස්ස දිරල නිසා දොරහයි කරන්න අමාරුයි කියලා. තාවකාලිකව කියල තමයි ඔය දොරත් හදල දීල ගියේ. දැන් ඉතින් ඕකට දොරවල් දාල වැඩක් නෑ. අලුත්ම එකක් හදවන්න තමයි ඉන්නෙ. තාත්තා මිනිස්සු එක්කන් එන්නම් කිව්වනෙ වල කපන්න. ඒවත් කරන්න ඉදිරිපත් උනේ අපේ ගෙදර මිනිස්සු. ඒ මිනිස්සුන්ට ලැජ්ජ ඇති දූ ඉන්නෙ හරියට ලැට් එකක් වත් නැති ගෙදරකයි කියන්න. ඒත් ඒකට ගෙදර ඉන්න මිනිස්සු. වහින වෙලාවට තෙමෙන්නෙ නැත්නම් කොහේ උනාම මොකද කියල ඇහුවම කිව්වෙ. නිරූපා ඉදි ආප්ප ටික අඩුක් කරල ඉදලත් අරන් මිදුලට බැස්සෙ පාර හරිය පොඩ්ඩක් අතු ගාලා දාන්න. පිට මිනිහෙක් ගෙදරට එනකොට මිදුල උනත් අතුගාල නොතිබ්බොත් ලැජ්ජාව ගෙදර ඉන්න ගෑණිට කියල ඉස්සර ඉදන්ම නිරූපලගෙ අම්මා කියනවා. ඒත් ගෙදරනම් මිදුල අතු ගෑවෙ තාත්තා තමයි. පොල් අත්තට මිදුල අතු ගානවා දැක්කත් හිතට පිරියයි. උදේට නැන්දම්මා දරුවව බලාගන්න නිසා ලොකු කරදරයක් නෑ. අනේ උන්දැ නම් ආව දවසෙ ඉදන්ම කිසිම කරදරයක් නෑ. වැඩක් කරොත් උදව්වක් තමයි. පොඩ්ඩක් කන ඇහෙනව අඩු එකයි පරහකට තියෙන්නෙ. දැන් මාස දෙක තුනක ඉදන් තමයි ඉදි ආප්ප තම්බන්නෙ. බෝඩ් එකක් ඇදල දෙන්න කියල පත්මෙට කොච්චර කිව්වත් තාම බොඩ් එකක්වත් ඇදල දුන්නෙ නෑ. අන්තිමේදී නිරූපම සුදු පාට ඉටි කොලේක කලු පාට ලැකර් ටිකක් ගාල " හවසට ඉදි ආප්ප" කියල ගහල ගෙට හැරෙන තැන ලයිට් කණුවෙ ගැහුවා. ඒක ගහපු වෙලාවෙ ඉදන්ම කියවිල්ල බෝඩ් එක පාරට වැඩී කියලා. එහෙනම් හරියට ගහල දෙනවකො කියල නිරූපා කිව්වත් ඒ ගැන වැඩි තැකීමක් කරේ නෑ. ඉදලත් අතේ තියන් වටපිට බලනකොට තමයි නිරූපට තේරුනේ බෝඩ් ලෑල්ල නෑ කියලා. ඒක එහාට වෙන්න කානුවට වැටිල තිබ්බා. කවුරුහරි මේක කඩල කාණුවට දාල. ඈට හිතුනෙම මේ වැඩේ කරන්න ඇත්තෙ එහා ගෙදරින් කියලා. එහා ගෙදරයි පත්මෙලගෙ අම්මලයි ඉස්සර ඉදන්ම නයි මුගටි වගේ කියල පල්ලෙහා ගෙදර සුදු අක්කා කිව්ව. කොස් ගහක හුටපටයක්. නිරූපා ඉදි ආප්ප තම්බන්න ගත්තට පස්සෙ ඒ මිනිස්සුත් පාර අද්දර කඩයක් දාල හවසට කෑම විකුණන්න ගත්තා. මුලදි තිබ්බ බිස්නස් එකෙන් ගොඩක්ම කැඩිල ගියා ඒ හින්දා. " පත්මේ පත්මේ ඒයි. පොඩ්ඩක් එන්නකෝ. කවුද මේ බෝඩ් එක කඩල විසි කරලනෙ. එන්නකො පොඩ්ඩක් " නිරූපා පාර අයිනෙ ඉදන් කෑ ගැහුවා. " කවරු විසි කරන්නද ඕයි ඕක. වාහනේක වැදිල විසි වෙන්න ඇති. මම ඕක හයි කරනකොටම කිව්වනෙ තමුසෙට" පත්මසිරි ගෙයි ඉදන් කෑ ගැහුවා. " නෑ නෑ මේකනම් ගලවල විසි කරලමයි. මම ඔහෙට කිව්වනෙ මේක හරියට ගහල දෙන්න කියලා." නිරූපා හැඩුම් ස්වරයෙන් කතා කරා. "'හරි හරි මම බෝඩ් එකක් අන්දල දෙන්නම්. හැබැයි අදනම් නෙමෙයි. " ඔය මිනිහ ඔයිට වඩා උත්තරයක් නොදෙන බව නිරූපා දන්නවා. ඉදි ආප්ප ගෙනියන්න කට්ටිය ආව නිසා නිරූප ගෙදරට යන්න අනිත් පැත්ත හැරුනෙ පෙට්ටි ටික පාරට ගෙනත් දෙන්න. ------- අදත් උදේ පරක්කු වෙලා ආව එකට ටී මේකර් මහත්තයා දොස් කිව්වා. " මොකද්ද මනුස්සයො මේ වැඩේ තේරුම. ලෝඩ් එකක් ගෙනියන්න තියෙන දවසට ඉස්සරින්ද රෑට ෆැක්ට්රියෙ ඉන්නවකො. පරක්කු උනාම දැන් හවසට යවන ලෝඩ් එක යවන්න වෙන්නෙ නෑනෙ. අලුත බැදපු මිනිහෙක් වගේනෙ ගෙදර දුවන්නෙ" අලුත බැදපු මිනිහෙක්ම වෙන්න ඕනද හැමදාම ගෙදර යන්න. සර් නම් ඉතින් සතියට දවසනෙ යන්නෙ. වීරසිරි හිතින් හිතුවා. " හරි හරි සර් මම ලෝඩ් එක බාල එන්නම්.හයි වේ යනව නම් මහ අමාරුවක් නෑ. හැබැයි ගල් වලේ යන්න බඩු ගන්න අරව මේවා තිබ්බොත් නම් බෑ සර්. " මුන් හිතන් ඉන්නෙ කොලඹ ගිහින් ටෙන් වීල් එකක් කරකවන එක හරි ලේසි වැඩක් කියලා. යකඩ ගේන්න ගල් වලේ යන්න කියයි. පෝර ගේන්න බවර් එකට යන්න කියයි. එක වැඩක්ද. ඔය කියන උන් කොලඹ ෆුට් සයිකලයක්වත් පැදල නෑනෙ. හිතන් ඉන්නෙ මේක හරි ලේසි රස්සාව කියලා. වීරසිරි මේකෙ පරණම ඩ්රයිවර් කෙනෙක්. කවුරුවත් මුකුත් කියන්න ආවෙ නෑ. කොටින්ම කිව්වොත් බෝනස් ලිස්ට් එකෙත් මුලින්ම තියෙන්නෙ මිනිහගෙ නම. මගදි තෙල් ඇදිලි. බඩු හොරකම් කිරිලි ඔය එකකටවත් කවදාවත් මිනිහගෙ නම ඈදුනේ නෑ. පාන්දර ලොරිය මොර ගහ කන්ද පල්ලමේ එන කොට ඉස්සරහින් ආව බවුසරේකට ඉඩ දෙන්න ගිහිල්ලා ලොරියෙ සයිට් කන්නාඩිය වැදිල පොඩි ගෙදර ඉස්සරහ ගහල තිබ්බ බෝඩ් ලෑල්ල ගැලවිලා ගියා. වෙන වෙලාවකනම් බැහැල අරන් දෙනවමයි. හොදටම පරක්කු වෙලා නිසා බෝඩ් එක ආයිත් ඇහිදින්න වෙලාවක් තිබ්බෙ නෑ. හැමදාම හවසට ඔතන මැස්ස උඩ තියාගෙන තරුණ ගෑණු කෙනෙක් ඉදි ආප්ප විකුණනවා වීරසිරි දැකල තියෙනවා. ගොඩක් වෙලාවට පොඩි දරුවෙකුත් වඩන් තමයි ඉන්නෙ. ඒ දරුවගෙ වයසෙ වගේමයි වීරසිරිගෙ මද්දුම දරුවත්. පොඩි එකෙක් එක්ක ඉදි ආප්ප සුමෙත් ලේසි නම් නැතුව ඇති කියල වීරසිරිට හිතුනා. " මොකෝ වීරසිරි අයියා අද බර කල්පනාවක. ටී මේකර් මහත්තයා බැනපු එකද?" ලොරියෙ ගෝලය කුමාර ඇහුවා. මිනිහා තනමල්විල පැත්තෙ. ගොවිතැන් නැති කාලට මේවයෙ වැඩට එනවා. " පිස්සුද මල්ලි . මම ඔය කාවවත් කෙයාර් කරන මිනිහෙක් නෙමෙයි බව උඹ දන්නවනෙ. මම ඔතනින් සලකන්නෙ සුදු මහත්තයාට විතරයි. " සුදු මහත්තයා කිව්වෙ අයිතිකාර මහත්තයා. වීරසිරි හා හා පුරා කියල ලයිසන් එක ගත්ත ගමන්ම වැඩට ආවෙ සුදු මහත්තයා ලගට තමයි. " මං හිතුවෙ ලොකු කල්පනාවක හිටපු හින්දා" . " නෑ නෑ බං ඔලුවෙ පොඩි වැඩක් තියෙනවා. ලෝඩ් එක ඉක්මනට බා ගත්තොත් කරගෙන එන්න. ආයි දවල් ලෝඩ් එකකුත් තියෙනවනෙ. ඒ හින්දා බලමුකො." කුමාර වැඩිය මුකුත් අහන්න ගියේ නැත්තෙ හාර හාර අහන්න නොගියෙ වීරසිරි වැඩිය කතා නැති මිනිහෙක් හින්දා. දෙවනි ලෝඩ් එකත් බාල එනකොට හොදටම හවස් වුනා. ඉදි ආප්ප ගෙදරට ගොඩ වෙන්න හිතන් හිටියට අද ඉදි ආප්ප විකුණුනේ නෑ. පේන්න කවුරුවත් හිටියෙත් නෑ. " අද ඉදිආප්ප විකුණන්නෙ නැද්ද දන්නෙ නෑ නේද ?" වීරසිරි පල්ලෙහා ගෙදර ගෑණු කෙනාගෙන් ඇහුවා. " නෑ මං හිතන්නෙ. අල්ලපු ගෙදර එක්ක රණ්ඩුවක් ගිහින් පොලිසි ගිහිල්ලා" කියාගෙන ඒ මනුස්සයා ගේ ඇතුලට ගියා. අල්ලපු ගෙදර කඩෙත් වහල තිබ්බ. කීයට ඒවිද දන්නෙ නෑනෙ. අනෙක මිණියක් මරලයෑ . බෝඩ් කෑල්ල කැඩුන එකනෙ. ඒකට කමක් නෑ දැන් ගෙදර යනව කියල හිතපු වීරසිරි ලොරියෙන් රෝල් කරපු පාර්සලයක් එකක අරන් මැස්ස උඩින් තියලා යන්න ගියා. ඊලග දවසෙ දවල් ලෝඩ් එක අරන් කොලඹ යනකොට " හවසට ඉදි ආප්ප " කියල දාපු අලුත් බැනර් එක මිදුලෙ ගහල තියෙනව දැක්කම වීරසිරිට හීන් හිනාවක් ගියා.

 

බුද්ධිකා අබේසුන්දර